احمد رمضان زاده، کارگردان سینما در حاشیه سی و سومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر به خبرگزاری «حوزه» گفت: فیلم «حکایت عاشقی» برداشتی جدید از دفاع مقدس است، چون در این فیلم موقعیتی را در قالب داستانی دفاع مقدسی فراهم آورده ایم، تا آنچه بر مردم حلبچه رفته، تصویر شود، البته ما ادعای این را نداریم که کارمان تماماً بیانگر آن چیزی است که برای مردم حلبچه روی داد، اما امیدواریم توانسته باشیم گوشه‌ای از ظلمی که به مردم حلبچه شد را به تصویر بکشیم.
وی افزود: وقتی که این جنایت وحشتناک روی داد مردم هر کاری که از دستشان بر می آمد برای مردم آن منطقه انجام دادند. نکته دیگر این‌که روایت‌هایی که در حوزه دفاع مقدس بیان می شود معمولا برای مردم تازگی ندارد، اما در این فیلم سعی کردیم این تازه بودن را به درستی برای تماشاگر مهیا کنیم، حتی این مسئله را در زمینه شخصیت‌های فیلم و منطقه جغرافیایی آن لحاظ نماییم.
این کارگردان ادامه داد: ذکر نکته‌ای درباره این فیلم را ضروری می‌دانم. این که در سینمای ایران ما معمولا داستان‌های عاشقانه‌ای که بیان می‌شود، در قالب موقعیت های شهری رخ می‌دهد و این روایت ها نیز معمولا با فرهنگ دینی و سبک زندگی اسلامی- ایرانی همخوانی ندارد، اما ما در این فیلم روایت خود را بر پایه ارزش هایی استوار کردیم که ریشه در عرف و دین ما دارند. برای همین محور داستان رزمنده‌ای است که عاشق دختری از اهالی حلبچه می شود که در آن بمباران شیمایی، شده. آن شکل از روایت تا آنجا که من به یاد دارم در سینمای ما کمتر مورد توجه قرار گرفته است.
وی در پاسخ به این سوال که چرا در سینما باید نگاه به موضوعات از دریچه آموزه‌های اسلامی و دینی شکل گیرد؟ گفت: پایه و اساس کشور ما بر اسلام استوار است و تاریخ هم به ما نشان داده که هر گاه به ارزش های اسلامی پایبند بوده‌ایم، توانسته‌ایم موفقیت های بسیاری کسب کنیم. نمونه بارز آن، در هشت سال جنگ تحمیلی است. رزمندگان اسلام، تنها با تکیه به اعتقادات خود و عشق به امام(ره) توانستند از آب و خاک خود دفاع کنند و اجازه ندهند که حتی یک وجب از ایران اسلامی در دست دشمن باقی بماند.
رمضان زاده اضافه کرد: با این توضیح معتقدم ظرفیت پرداختن به موضوعات دینی فراتر از کلیشه‌های رایجی است که در برخی از فیلم ها شاهد آن هستیم. بنابراین سعی کردم تا این خواسته و هدف در قالب داستانی عاطفی بیان کنم. نکته دیگر این‌که موضوعات دینی هر گاه به صورت شایسته مورد توجه قرار گرفته، با استقبال مخاطبان رو به رو شده. گواه این ادعا هم فیلم هایی است که در حوزه سینمای دینی ساخته شده و از مضامین دینی بهره برده اند.
وی در پاسخ به سوالی دیگر مبنی بر این‌که حضور روحانیت را در جشنواره فیلم فجر چگونه ارزیابی می‌کند؟ گفت: چند سالی است که من روحانیون را در سینما می‌بینیم، به ویژه در سینمای رسانه. این اتفاق بسیار خوشایندی است که روحانیت به سینما نگاهی جدی پیدا کرده. دلیلم نیز این است که روحانیت قادر است تا به واسطه سینما بسیاری از آموزه های اسلامی را تبلیغ کند، البته امیدوارم این حضور تنها شکل فرامایشی نداشته، بلکه نمود واقعی آن را شاهد باشیم.
این فیلمساز در تکمیل توضیح خود بیان کرد: روحانیت باید به این مهم توجه داشته باشد برای این‌که بتواند از سینما برای تبلیغ دین بهره ببرد، باید سرمایه گذاری نیز انجام دهد. به این معنا که با سفارش دادن به فیلم‌سازان این موقعیت را فراهم آورد تا کارهای خوبی تولید شود. برای مثال کارهایی چون «طلا و مس» «زیر نور ماه» تنها نمونه‌ای هستند که می تواند برای حوزه‌های علمیه بازخورد خوبی به همراه داشته باشد. درضمن حضور روحانیت در حوزه فیلمنامه نویسی و فیلم‌سازی اقدامی دیگری است که باید مورد توجه هنر هفتم قرار گیرد.
رمضان زاده تصریح کرد: ارتباط سینما با روحانیت تنها به نفع حوزه‌های علمیه نیست، بلکه خود سینما می تواند از این رابطه سود زیادی کسب کند، چون در سایه رابطه دو طرفه، این امکان فراهم می‌شود تا فیلم‌سازان به شکل بهتر و بازتری به موضوعات وارد شوند. به عبارت دیگر دلیل بعدی نیز این است که کمتر اتفاق می‌افتد و خطاهایی در حوزه فیلم‌های دینی پیش آید.
وی در پایان خاطرنشان کرد: سینمای ایران در همه دنیا به عنوان سینمای اخلاق‌گرا شناخته می‌شود. این امتیازی است که بسیاری از مردم جهان را به این سینما علاقمند کرده است، بنابراین باید به موضوعات ارزشی را در سینما گسترش داد، این خواسته نیز تنها توسط سینماگران محقق نمی‌شود، بلکه باید مسئولان نیز در این مسیر همراه با سینماگران باشند.
